πόσο ελεύθεροι είμαστε πραγματικά;

του Πάνου Παναγιώτου...

 Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος, απόλυτα ελεύθερος και γι αυτό είναι και απόλυτα υπεύθυνος, δήλωνε ο Γάλλος φιλόσοφος, σημαντικός εκπρόσωπος του υπαρξισμού, Ζαν Πωλ Σαρτρ. Πράγματι, σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να θεωρούν εαυτούς ως ελεύθερους και αυτόνομους. Αυτή δεν είναι άλλωστε η κληρονομιά που μας άφησε η νεωτερικότητα για το άτομο, ως ένα αυτόνομο και ελεύθερο ον; Η απάντηση σε τούτη την πεποίθηση μπορεί να έρθει με εύστοχο τρόπο με τα λόγια του Ζακ Λακάν: “Είναι αυτόνομο! Ωραίο αστείο”.

Κόκκινο φανάρι...

…γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

Δεν ξέρω που πάει το μυαλό σας πάντως σίγουρα το κείμενο δεν θα πραγματευτεί τους οίκους ανοχής και ό,τι αυτοί συμπεριλαμβάνουν. Μπορεί στη πορεία να βρείτε ορισμένα κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτούς και την κατάσταση που θα περιγράψω. Ωστόσο, δεν είναι τίποτα άλλο από το κόκκινο φανάρι που βλέποντας το, επιβάλλεται να σταματήσουμε. Αυτός ο κανόνας που μας καθυστερεί για οτιδήποτε θα μπορούσαμε να χάσουμε αυτά τα δευτερόλεπτα αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σώσει τη ζωή μας. Αυτό το φανάρι που κρατάμε όλοι βαθιά μέσα μας και μας σταματάει πριν φάμε τα μούτρα μας ή μας αφήνει στάσιμους σε μια καλά βολεμένη κατάσταση.

Όπως και να έχει, δεν πρόκειται για μια δική μας απόφαση. Είναι μάλλον το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού της προσωπικότητας μας και των συνθηκών που επικρατούν. Άλλωστε αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, δεν θα λέγαμε σε τίποτα όχι, θα ζούσαμε χωρίς ανασφάλειες και κόμπλεξ και το μόνο φανάρι που θα γνωρίζαμε θα ήταν το πράσινο, που και που το πορτοκαλί για αυτούς που ενίοτε διστάζουν.

Ο προλετάριος και η Apple ...

γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

Πρόσφατα βρέθηκα για τις ανάγκες μιας εργασίας στο τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ, όπου ανταλλάξαμε απόψεις με αρκετούς φοιτητές, μερικοί εκ των οποίων ανήκαν στην "αριστερή" παράταξη της σχολής, που απο οτι κατάλαβα ήταν μια ένωση αριστερών δυνάμεων. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν ένας φοιτητής προερχόμενος απο αυτήν την παράταξη μου εκμυστηρεύτηκε την λατρεία του για τα προϊόντα της apple, μόλις με είδε να σημειώνω σε ένα iPad. Ήξερε τα πάντα και είχε τα πάντα, απο iPhone μέχρι το καινούριο iPad mini. Ως άλλο θύμα των κοινωνικών προκαταλήψεων, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως δεν γίνεται ένας δηλωμένος κομμουνιστής να υιοθετεί τις συνήθειες των αιωνίων εχθρών, των καπιταλιστών και να πέφτει στη παγίδα των καπιταλιστικών κοινωνιών. Μου φάνηκε διαμετρικά αντίθετο ένας "προλετάριος" να είναι γκατζετάκιας και μάλιστα των προϊόντων της apple και να το δηλώνει, να το επιδεικνύει. Στη συνέχεια κατάλαβα οτι αυτήν την άποψη, σε ένα πρώτο επίπεδο, δεν την είχα μόνο εγώ, αλλά σε αρκετούς φάνηκε περίεργο όλο αυτό και φαντάζομαι πως πολλοί ακόμα θα το έβρισκαν λιγάκι παράδοξο.