«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν καταδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου»... ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ!

        ΤΕΥΧΟΣ 5
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

> Καπιταλισμός/Κρίση/Φασισμός
> Βρώμικος κόσμος
> Ας αλλάξουμε πλεύση…
> προ-φασίζομαι

Καπιταλισμός / Κρίση / Φασισμός

...γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

"Σπάσαν οι βιτρίνες του καπιταλισμού και πίσω φάνηκαν εικόνες φασισμού", έγραφε έξω από μια λιτζαρισμένη τράπεζα. Βλέπετε μπορεί οι πολιτικοί να προτίμησαν να σώσουν τις τράπεζες παρά τον λαό, μα τίποτα δεν θα μπορεί σε λίγο να τις σώσει από την φλογερή οργή αυτών που κατεβαίνουν στους δρόμους και φωνάζουν  "ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά"! Τίποτα δεν θα μπορεί σε λίγο να σώσει αυτό το σάπιο, υπό κατάρρευση σύστημα, που θρέφει τον φασισμό και πηγαίνει χέρι-χέρι με την κρίση. Γιατί να θυμάστε [πάλι θα αναφέρω ένα σύνθημα γραμμένο σε κάποιο τοίχο] "η οργή στους δρόμους ξεπερνά τους νόμους" ... 

Βρώμικος κόσμος

...γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

Σπάνια στη ζωή μου έχω αναφέρει τούτη τη λέξη, χαίρομαι που δε μπήκα σε αυτή τη διαδικασία. Θυμάμαι πως στις σχολικές γιορτές τραγουδούσαμε γι'αυτή και όταν πέφταμε πάνω της κρατούσαμε την αναπνοή μας. Τότε όμως δε ξέραμε. Γιατί τώρα ξέρουμε; Πιο πολυ ξεχνάμε. Ξεχνάμε εκείνη την εποχή που ήμασταν παιδιά και δε μας ένοιαζε τίποτα παρά κάποιος να παίξει μαζί μας. Όχι αυτός, αλλά κάποιος. Κάποιος να μοιραστεί μαζί μας το χαρτί με τους στίχους από το τραγούδι της σχολικής γιορτής, κάποιος να συμπληρώσει το στίχο όταν εμείς θα τον ξεχάσουμε. « Δε θα περά δε θα περάσει ο φασισμός...»

Ας αλλάξουμε πλεύση…

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης

   Φόβος να εκφράσεις τη γνώμη σου ελεύθερα, φόβος να κυκλοφορήσεις στους δρόμους, φόβος να εναντιωθείς, φόβος να υποστηρίξεις, φόβος να πεις ναι, φόβος να πεις όχι, φόβος να θαυμάσεις, φόβος να αποδοκιμάσεις, φόβος να υπερβείς τον εαυτό σου, φόβος να καινοτομήσεις, φόβος να δημιουργήσεις, φόβος να γελάσεις, φόβος να πεις σ’αγαπώ…Φόβος.

προ-φασίζομαι

...γράφει η Έφη Παλιοτζήκα

H πρώτη επαφή με τον φασισμό γίνεται από τον στενό σου κύκλο. Nαι, κάποιος συγγενής, κάποιος φίλος, ένας γνωστός γνωστού. ο ρατσιστής, ο φασίστας, ο χρυσαυγίτης. ο ανορθόγραφος, ο φουσκωτός , ο βίαιος. H δεύτερη επαφή, γίνεται απ τα κανάλια, ο άνθρωπος που έδειρε, που καταπάτησε, που δεν γνώριζε τη δημοκρατία, που στήριξε τον Χίτλερ, που σκότωσε. σκότωσε-σκότωσε-σκότωσε. H τρίτη επαφή θα γίνει κατά μέτωπο. στους δρόμους, αντιμέτωποι, ο ένας το μάτι του άλλου βγάζοντας, ο ένας το χέρι του άλλου ξεσκίζοντας. Nα τα τα σκυλιά. Τα σκυλιά είμαστε εμείς, τα θηράματα εμείς , οι θύτες εμείς. Δέρνουμε εμείς, κλωτσάμε εμείς, σκίζουμε εμείς, βανδαλίζουμε εμείς, φοβόμαστε τον συνάνθρωπο εμείς. Σκοτώνουμε εμείς. Σκοτώνουμε - σκοτώνουμε - σκοτώνουμε. 

Νομίζεις πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμα και τα πιο πρόστυχα. Κι εγώ σου λέω: Ο σκοπός είναι ίδιος με τα μέσα που χρησιμοποιείς για να τον φτάσεις. Κάθε σημερινό σου βήμα είναι η αυριανή σου ζωή. Οι υψηλοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται με πρόστυχα μέσα. Το 'χεις αποδείξει ο ίδιος, σε κάθε κοινωνική σου εξέγερση.

       TΕΥΧΟΣ 4
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

> Η ελληνική μεταδημοκρατία στα χρόνια της κρίσης 
> Εδώ Βρυξέλλες
> Ο φίλος μου ο σουρεαλισμός 
> Για Δευτέρα από εδώ πάω;
> Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι [Μόδα] 
> [αλλαγής] πράσινο 

Η (ελληνική) μεταδημοκρατία στα χρόνια της κρίσης

…γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

"Κρίση και ανασφάλεια πλήττουν τη δημοκρατία", "Η Ελλάδα πάσχει από έλλειμμα Δημοκρατίας","Κρίση νομιμοποίησης κράτους και θεσμών" και ένα σωρό ακόμα τίτλοι που κινούνται στο ίδιο μοτίβο κυριαρχούν στις εφημερίδες, στις ειδήσεις, σε δηλώσεις πολιτικών. Πρόσφατα, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε "έχουμε κρίση της δημοκρατίας και κρίση των θεσμών", ακολουθώντας τα λεγόμενα του θερμού υποστηρικτή του, και πιθανόν μελλοντικού του συμβούλου, Σλάβοϊ Ζίζεκ, "εξίσου βαθιά με την οικονομική, η κρίση της δημοκρατίας". Τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη γενικότερα, που αποτελεί έμπνευση και αφετηρία αυτής της μεγάλης συζήτησης περί δημοκρατικού ελλείμματος ;

Εδώ Βρυξέλλες

...γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

  Εíναι φορές που τα όνειρα σου παίρνουν μια τροπή εντελώς διαφορετική από αυτή που περίμενες, γίνονται θρύψαλα και κάθεσαι και τα μαζέυεις για πολύ καιρό ώστε να μην απομείνει τίποτα από οτι δεν κατάφερες να κανείς. Υπάρχουν όμως φορές που συμβαίνει κάτι εντελώς απροσδόκητο και συνάμα πολύ καλύτερο από αυτό που ονειρευόσουν. Ισως φταίει για ακόμα μια φορά η χαμηλή αυτοπεποίθηση σου ίσως όμως όντως υπάρχουν κάπου εκεί έξω στιγμές, πρόσωπα και σημεία που ξεπερνούν κάθε τι ουτοπικό και παραμυθένιο. Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτό το συναίσθημα, μάλλον ας προσπαθήσουμε γιατί μπορεί να ειναι και απερίγραπτο. 

O φίλος μου ο Σουρεαλισμός

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης    

Με την πρώτη ματιά φαίνεται περιέργος, παράξενος, απρόσιτος, άσκοπος, δίχως λόγο ύπαρξης. Με τη δεύτερη ματιά σε πείθει, σε γοητεύει, σε παραλύει, σε εξαπατά!! 

για Δευτέρα από εδώ πάω ;

...γράφει η Έφη Παλιοτζήκα

  

  Η δευτέρα παρουσία, είναι από τις πιο αγαπητές Δευτέρες. Οι υπόλοιπες, δεν είναι φτιαγμένες για κάτι παραπάνω από γκρίνια και σίγουρα οι χειρότερες δευτέρες είναι αυτές που μετράνε αντίστροφα για έναν Σεπτέμβρη, στον οποίο δεν έχεις να περιμένεις τίποτα, ή περιμένεις πάρα πολλά. 

Μόδα

 Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι... 

  

...της Μαριλένας Γκικοπούλου

   Κανονικά κάποιος θα περίμενε ν΄ακολουθήσει ένα στενάχωρο και καταθλιπτικό κείμενο. Αλλά γιατί; Επειδή τελείωσε το καλοκαίρι; Και; Δεν θα έρθει το επόμενο; Το καλοκαίρι λένε δημιουργεί τις πιο όμορφες ιστορίες. Κι αν κρίνω από το φετινό, μάλλον κάτι ξέρουν... Τα ωραία τελειώνουν μαζί με το καλοκαίρι, τα πολύ ωραία όμως συνεχίζουν να μας ακολουθούν όλη τη χρονιά!

[αλλαγής] πράσινο