O φίλος μου ο Σουρεαλισμός

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης    

Με την πρώτη ματιά φαίνεται περιέργος, παράξενος, απρόσιτος, άσκοπος, δίχως λόγο ύπαρξης. Με τη δεύτερη ματιά σε πείθει, σε γοητεύει, σε παραλύει, σε εξαπατά!! 

    Ένας άνδρας, μαυροφορεμένος με το κεφάλι γυρμένο προς τα κάτω, μπροστά από ένα τεράστιο ρολόι δίχως δείκτες και ταυτόχρονα ανάμεσα σε δεκάδες άλλα ρολόγια με διαφορετικές ενδείξεις ώρας στο καθένα. 

    Αναρωτήθηκα λοιπόν, είναι ο χρόνος ικανός να γεμίσει άγχος την καθημερινότητα; Η προσπάθειά μας να τα προλάβουμε όλα; 12 ώρες ‘’μέρας’’ δεν μου αρκούν, είναι λίγες, πολύ λίγες.  Πώς είναι δυνατόν να τα ‘’στριμώξεις’’ όλα μέσα σε 12 περίπου ώρες; Mήπως απλά είμαι υπερβολικός, αχάριστος ; Ή μήπως οι σκέψεις μου αυτές που δεν διήρκησαν παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα είναι δημιούργημα της παραπάνω εικόνας;

     Aυτή λοιπόν η εικόνα στάθηκε ικανή να με βυθίσει στο μαγικό κόσμο του σουρεαλισμού, σ΄έναν κόσμο που όλα φαντάζουν φυσιολογικά σε μένα και ταυτόχρονα φαναστικά, σε μια κοσμοχώρα που η ανθρώπινη φαντασία εξυμνείται παρασύροντας κάθε στοιχείο της φύσης, τη χλωρίδα, την πανίδα, τον άνθρωπο!

   Οι ανθρώπινες αισθήσεις λαμβάνουν άλλη διάσταση, συγκρούονται με τον κόσμο του ονείρου και της πραγματικότητας. Η σύγκρουση αυτή δίνει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα ενεργοποιώντας το μηχανισμό του συνειρμού, το παιχνίδι της σκέψης. Υπαγορεύει επομένως τη σκέψη στην απουσία κάθε ελέγχου. Η λογική της πραγματικότητας παραχωρεί αβίαστα τη θέση της στη σουρεαλιστική ‘’λογική’’ της εικόνας η οποία σκοπεύει να σε παρασύρει σε μοναδικούς, φαντασιακούς χώρους με μόνο αντάλλαγμα τη δική σου συγκατάθεση.

  Σκέψεις σχετικές με την ελευθερία, την αγάπη ή ακόμα το μίσος, την οργή,την ανθρώπινη εξαθλίωση, την αγανάκτηση και την αδικία, καθημερινές, απλές στιγμές, ζητήματα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αποτυπώνονται με έξυπνο και ξεχωριστό τρόπο στο σουρεαλισμό. 

   Έτσι κατάλαβα πόσο σημαντικός είναι για μένα, έναν άνθρωπο με μπόλικη φαντασία και δυστυχώς ή ευτυχώς αμέτρητες σκέψεις το σουρεαλιστικό κίνημα, η σουρεαλιστική σκέψη. Είναι λοιπόν το προσωπικό μου αντίδοτο, φάρμακο, ένας διαφορετικός τρόπος έκφρασης. 

  ‘’Surrealism had a great effect on me because then I realized that the imagery in my mind wasn΄t insanity. Surrealism to me is reality.’’

... ο Βασίλης Θυμιανίδης είναι φοιτητής 

   Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ