23.12.13

Κάποτε σε φοβόμουν. Μα έκτοτε πέταξα πολύ ψηλότερα από σένα. Σήμερα μπορώ και σε βλέπω με προοπτική χιλιετιών, μπρος και πίσω στο χρόνο. Θέλω να πάψεις να φοβάσαι τον εαυτό σου. Θέλω να ζεις πιο ευτυχισμένος και με περισσότερη αξιοπρέπεια. Θέλω να έχεις ένα κορμί ζωντανό κι όχι άκαμπτο.

Ελευθεροι συνειρμοί με αφορμή τα Χριστούγεννα

...γράφει ο Πάνος Παναγώτου

Εγώ [Μέρος 2ο]

2ο ΜΕΡΟΣ
Stamatis Done

Το νέο απολιτίκ


…γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

  Ζούμε στην εποχή που η μόδα προστάζει ξανά να μένεις ουδέτερος, αντικειμενικός. Οι νέοι φαίνεται να υιοθετούν τούτο το νέο είδος lifestyle που σου λέει "άραξε στον καναπέ σου, δες τηλεοράση, πήγαινε για καφέ, μη διαμαρτύρεσαι έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα" κλπ κλπ. Είναι αυτό το απολιτίκ που ακούω όλο και περισσότερο τελευταία. Βασική μου υπόθεση στις γραμμές που ακολουθούν είναι ότι το ουδέτερο και το αντικειμενικό που θέλουν κάποιοι να φαντάζονται όχι απλώς δεν υπάρχει αλλά αποτελεί κατασκεύασμα της άρχουσας τάξης με ξεκάθαρο πρόσημο. 

Retrouvailles


…γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

   Αυτή η νέα καλύτερή σου στιγμή. Αυτή που κλείνεις τα μάτια όταν είσαι πιο ψηλά από ποτέ. Ούτε στο εδώ, ούτε στο εκεί - στη μέση. Εκεί που δε σκέφτεσαι τίποτα. Πάλι όμως έχεις ένα άγχος. Το άγχος του τι να σκεφτείς. Αυτά τα ταξίδια είναι πολύ ζόρικα. Η διάρκεια τους πάντα προκαλεί τη μεγαλύτερη αναστάτωση της καρδιάς. Το μυαλό είναι συνεχώς κολλημένο στο προορισμό. Πως να ελέγξεις όμως όλα τα μέσα σου όταν αυτόν το προορισμό κάποτε τον άφησες με στόχο να μη σου λείψει ποτέ;

Γιορτινός επαναπροσδιορισμός

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης
    Ανέκαθεν η μαγεία χαρακτήριζε το πνεύμα των Χριστουγέννων. Κάθε χρόνο, την ίδια εποχή, χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις γεμάτες φαντασμαγορία υψηλής αισθητικής και μη, χιλιάδες λαμπιόνια στολισμένα σε κεντρικά σημεία της πόλης, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, κάνουν αισθητή την παρουσία τους φανερώνοντας την ανάγκη των αθρώπων να έρθουν σε επαφή με την παράδοση, να σμίξουν με τους συγγενείς, να νιώσουν ότι ανήκουν και αυτοί κάπου..

χαρο -υμενο- ς τα Χριστούγεννα

…γράφει η Έφη Παλιοτζήκα


Έχεις φορέσει το τεράστιο καινούριο σου παλτό, που είναι καλύτερο σχέδιο από το περσινό, λίγο ακριβότερο, και ίσως ένα νούμερο μεγαλύτερο γιατί πήρες μερικά κιλάκια. κρατάς τη σακούλα με το δώρο που πήρες σε αγαπημένο πρόσωπο. δεν το χρειάζεται αλλά, το χρώμα και το σχέδιο δεν σ άφησαν να το προσπεράσεις έτσι απλά. 

Street fashion: Details

…γράφει η Μαριλένα Γκικοπούλου

Όπως λένε η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, γι' αυτό δώστε βάση! Δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα ρούχα, όσο τα αξεσουάρ. Το πιο απλό σύνολο μπορεί να μεταμορφωθεί με ένα εντυπωσιακό κολιέ ή σκουλαρίκια. Δείτε  τις  πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις που συναντήσαμε  στους δρόμους της Θεσσαλονίκης! 


1.12.13

Σε φωνάζουν Ανθρωπάκο, Κοινό Άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «Εποχή του Κοινού Ανθρώπου». Μα δεν είσαι συ που το λες, ανθρωπάκο. To λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, οι εργατοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι των αστών, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον, μα δε ρωτούν για το παρελθόν σου. Κι όμως, είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στη χούφτα σου σα διαμάντι φλεγόμενο. Εγώ αυτό έχω να σου πω.

Εν αρχή ην ο λόγος…των αγορών

…γράφει ο Πάνος Παναγιώτου
  Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, το φάντασμα των παντοδύναμων αγορών. Αντί η χώρα μας που τόσο έχει πληγεί στη προσπάθεια της να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών (πόσες φορές έχουμε ακούσει τούτη τη φράση τα τελευταία χρόνια;) να είναι πρώτη στη μάχη ενάντια στη "δικτατορία των αγορών", έχει πάρει μια σημαία που γράφει "ζήτω οι αγορές". Θα μπορούσαμε ίσως να φανταστούμε στους δρόμους όλους αυτούς με τα πανάκριβα κοστούμια να διαδηλώνουν για την ελευθερία των αγορών, δεν είναι αστείο και δεν απέχει πολύ από τη πραγματικότητα. "Μα η χώρα μας τα πάει καλά, έχει πρωτογενές πλεόνασμα, η ανάπτυξη έρχεται και σε λίγο οι αγορές θα μας εμπιστεύονται και πάλι" σε ακούω να λες με σιγουριά, μια σιγουριά που πηγάζει από τις εφημερίδες που διαβάζεις, τα δελτία των 8 και τις εκπομπές των μεγάλων σου δημοσιογράφων που έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο προπαγάνδας. 

Εγώ και ο εγώς μου

…γράφει η Μαρία Θεοδωράκη
 Πολλές φορές αναρωτήθηκα για το πόσο δύσκολο είναι να πάρουμε αποφάσεις. Πως είναι δυνατόν εφόσον ξέρεις τι θες και τι σε κάνει ευτυχισμένο, να κάθεσαι για καιρό και να καις τον εγκέφαλο σου με όρους, προϋποθέσεις και αποτελέσματα. Πως μπορείς να αρνείσαι αυτό που για χρόνια ήταν η μόνη λύτρωσή σου; Πως μπορείς να πληγώνεσαι και μετά να πληγώνεις; Νομίζεις ότι το μυαλό σου είναι ικανό να ελέγξει όλα όσα σκέφτεσαι; Και έπειτα, πόσο σκληρός είσαι μαζί του και το βάζεις στη διαδικασία να διαλέξει μια από όλες αυτές τις σκέψεις και να τις κάνει πράξη; Χωρίς να το καταλαβαίνεις κάθε φορά που φτάνει η στιγμή να κάνεις μια κίνηση χωρίζεσαι στα δυο. Και δεν έχει να κάνει με τις λογικές και τη καρδιά που ακούω τις περισσότερες φορές. Η λογική δεν υπάρχει πουθενά χωρίς να προϋπάρχει μια καρδιά να χτυπάει για ένα στόχο. Αναφέρομαι στα δυο εγώ που κρύβεις μέσα σου. Τους δύο εχθρούς που δημιουργούν αυτή την έκρηξη κάθε φορά που βρίσκεσαι σε αδιέξοδο.

Σοφά λόγια ενός δέντρου

…γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης
   Κρίση εμπισοσύνης. Κρίση αυτοεκτίμησης. Πρώτιστα, κρίση ηθική! Η οικονομική κρίση πέρα απ’ όλα τα άλλα, ανέδειξε την αδυναμία των ανθρώπων να δείξουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. 

Πόσο κοστίζει μια ιδέα;

…γράφει ο Γιάννης Κωνσταντινούδης
         Η ιδέα κατευθύνει τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος την ιδέα; 
   
Σκέψου λίγο..Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί για να ριζώσει μια ιδέα; Πόσες ανθρώπινες ζωές πρέπει να χαθούν  για να εδραιωθεί αυτή η ιδέα;Είναι μια ιδέα ικανή να απορροφήσει την ιδιαιτερότητα ενός ατόμου,κάνοντας το άτομο αυτό άβουλο στρατιώτη της,με σκοπό την διαδοσή της;Κατά πόσο μια πεφωτισμένη αυθεντία μπορεί να καπιλευτεί μια ιδέα με σκοτεινές επιδιώξεις;Τι είναι η ΙΔΕΑ τελωσπάντων;

Φόλς αλάρμ - ξυπνητήρι


…γράφει η Έφη Παλιοτζήκα
Μερικές φορές ξυπνάω πριν το ξυπνητήρι. Άλλες φορές το 
ρίχνω στον καιρό, τη μια πολλή ζέστη, την άλλη πολύ κρύο. Άλλες φορές το ρίχνω στο άγχος, πρέπει να διαβάσω, να προλάβω, να μην αργήσω, πρέπει να ζήσω.