Γιορτινός επαναπροσδιορισμός

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης

    Ανέκαθεν η μαγεία χαρακτήριζε το πνεύμα των Χριστουγέννων. Κάθε χρόνο, την ίδια εποχή, χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις γεμάτες φαντασμαγορία υψηλής αισθητικής και μη, χιλιάδες λαμπιόνια στολισμένα σε κεντρικά σημεία της πόλης, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, κάνουν αισθητή την παρουσία τους φανερώνοντας την ανάγκη των αθρώπων να έρθουν σε επαφή με την παράδοση, να σμίξουν με τους συγγενείς, να νιώσουν ότι ανήκουν και αυτοί κάπου..

   Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε ότι αποτελούμε μέρος ενός συνόλου γιατί με αυτόν τον τρόπο δυστυχώς ή ευτυχώς αισθανόμαστε δυνατοί και ικανοί να αντιμετωπίζουμε από κοινού προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις. 

   Το τέρας της κρίσης ενίσχυσε ακόμα περισσότερο αυτή μας την ανάγκη. Οδήγησε εκατοντάδες συνανθρώπους μας να επαναπροσδιοριστούν, να αναζητήσουν τη χαμένη τους ταυτότητα που με μεράκι είχαν διαμορφώσει προ κρίσης. Ο επαναπροσδιορισμός αυτός φαντάζει δύσκολος και μοναχικός εφόσον ατομικά ο καθένας μας μπορεί να κάνει την τελική αποτίμηση του 2013 που  είναι έτοιμο να δώσει τη θέση του στο 2014 -ας ελπίσουμε πιο ελπιδοφόρο ή τουλάχιστον ελπιδοφόρο.

   Ζητούμενο ωστόσο τις γιορτές αυτές να ζήσουμε τη στιγμή κάνοντας ό,τι προκαλεί χαρά σε εμάς και τους γύρω μας. Να δώσουμε ένα παλιό μας ρούχο-δε τα φοράμε όλα εξάλλου- σε έναν συνάνθρωπό μας που ίσως το κρύο τον έχει εξορίσει στην πιο απόμερη μεριά της πλατείας στην οποία κάποτε στεκόσουν και έκανες όνειρα για το μέλλον σου. Να προσφέρεις ένα γεύμα- ένα γεύμα χαράς όπως λατρεύω να το αποκαλώ- σε αυτόν τον άνθρωπο που θεωρεί τον εαυτό του άξιο της εξαθλίωσής του γιατί κανένας δεν είναι εκεί για να του αποδείξει το αντίθετο.

   Θα αναρωτιέστε γιατί κάθε Χριστούγεννα επαναλαμβάνονται με την ίδια συχνότητα λέξεις ανθρωπιάς, εθελοντισμού, παρηγορίας. Μια επανάληψη που επιβεβαιώνει την χαμένη μας ανθρωπιά, την επαληθεύει και την κάνει τόσο ισχυρή προκειμένουν να ξαναεπαναληφτεί. 

   Άλλοι θα σκέφτονται γιατί αυτό να γίνεται μόνο τις γιορτές. Είναι όντως λυπηρό αλλά όπως και να’χει είναι μια ευκαιρία να επαναφέρουμε όλοι τον άνθρωπο μέσα μας που έχει πολύ καλά κρυφτεί από φόβο μη φανεί ευάλωτος στις δυσκολίες της εποχής. 

  Θα πρεπε ωστόσο να γνωρίζουμε και την άλλη πλευρά, αυτούς που ακόμα και σήμερα προσφέρουν καθημερινά, βάζοντας σώμα και ψυχή. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι και αν προτιμάτε να εθελοτυφλείτε επισημαίνοντας μόνο τη μιζέρια και τη δυστυχία, πλανάστε πλάνην οικτρά.

    Θα κλείσω με τις τυπικές για όλους ευχές- καλές γιορτές με αγάπη και υγεία. Όταν αυτή η αγάπη φωλιάσει μέσα μας, τότε θα γνωρίζουμε πως κάθετι είναι δυνατό να συμβεί…